Yalın’ayak

 

Günlere saatlere sığmayan yalınlığın

İnanılmaz yalnızlığını

En yalın halimle kabullenişim

Yalın ayak yağmurda koştuğum günün zafiyetiydi. 

Soğuk ayak tabanlarımı

Kırmızı ojelerim gölgeledi.

Gece saat 02.00 

İkiye karşı bir ben vardım sokakta. 

Birde gizlenemeyen sokakta köpekleri.

Yaştık

Bir iki sorunu beraber aştık.

Eve kadar yarıştık 

Ve vardık! 

Hem eve vardık 

Hem biz vardık!

Koltukta keyif çatan mis kokulu, parlak ve kuru tüylü kedim açtı kapıyı

Köpeklerle karşılaşınca 

Omurgası dikleşti 

Köpekler silikleşti. 

İçeri adım attık beraber.

Kurulandık temiz havlularla. 

Kedim geçti köşesine. 

Kocaman göbeğiyle yattığı yerden örseledi köpeklerin

Islak duygularını. 

Sarıldım. 

Önce köpeklere.

Sonra kedime. 

Kafasını çevirdi kedim. 

Bugün küs uyuyacaktık.

Kalamazdık sokakta.

Özgürdük ama yetersiz.

Sıcak ve yumuşak yataklara ihtiyacımız vardı. 

Sevişecek tenimiz yoktu 

Sevecek yanlarımız eksikti

Uyuduk.

Yeterli hissettik

Özgürleştik

Leştik

Temizlendik

Kedim yatakta uyudu.

Köpekler halıda.

Ayrıydık ama 

Hepimiz birdik.

Vahşi , özgür 

Kibirli ve temizdik!

Ağladık ve temizlendik ‘

Yalın ayaktık ve

En güzel yanımız buydu.