Günlere saatlere sığmayan yalınlığın
İnanılmaz yalnızlığını
En yalın halimle kabullenişim
Yalın ayak yağmurda koştuğum günün zafiyetiydi.
Soğuk ayak tabanlarımı
Kırmızı ojelerim gölgeledi.
Gece saat 02.00
İkiye karşı bir ben vardım sokakta.
Birde gizlenemeyen sokakta köpekleri.
Yaştık
Bir iki sorunu beraber aştık.
Eve kadar yarıştık
Ve vardık!
Hem eve vardık
Hem biz vardık!
Koltukta keyif çatan mis kokulu, parlak ve kuru tüylü kedim açtı kapıyı
Köpeklerle karşılaşınca
Omurgası dikleşti
Köpekler silikleşti.
İçeri adım attık beraber.
Kurulandık temiz havlularla.
Kedim geçti köşesine.
Kocaman göbeğiyle yattığı yerden örseledi köpeklerin
Islak duygularını.
Sarıldım.
Önce köpeklere.
Sonra kedime.
Kafasını çevirdi kedim.
Bugün küs uyuyacaktık.
Kalamazdık sokakta.
Özgürdük ama yetersiz.
Sıcak ve yumuşak yataklara ihtiyacımız vardı.
Sevişecek tenimiz yoktu
Sevecek yanlarımız eksikti
Uyuduk.
Yeterli hissettik
Özgürleştik
Leştik
Temizlendik
Kedim yatakta uyudu.
Köpekler halıda.
Ayrıydık ama
Hepimiz birdik.
Vahşi , özgür
Kibirli ve temizdik!
Ağladık ve temizlendik ‘
Yalın ayaktık ve
En güzel yanımız buydu.
