Kimse olmak istemediğinde
Biri olmak istersin
Biri olamadığında
Kendinsin.
Kendinken kimsesin.
Bazıları, bazenleri hatta sıklıkla
kendine bile biri olamaz.
Aynada yabancı görür
Sesi tanıdık gelmez.
Dili dünyanın öbür ucundan bir milletin dili gibidir.
İşittiği hiçbir ses anlam ifade etmez.
Hiçbir görüntü hayalin ötesine geçmez.
Zebraların arasında kahverengi, çizgisiz, sıradan bir at gibi kalır.
Hatta bazen öyle küçük hisseder ki kendini
Midilli diye üstüne bindirirler çocuklarını.
Öyle küçülür ki kalbi,
Karıncalar taşıyabilir!
Küçüktür hayalleri,
inanmaz kendine.
Herkesten farklı hissediyordur çünkü;
başka görüyordur,
başka konuşuyordur.
Hep başkası olarak kalıyordur,
Asla bir başka olamıyordur.
Yetim gibi hisseder yetemez hiçbir şeye.
Yetinemez de hiçbir şeyle!
Anlam yüklenemeyen bir kelimeye dönüşür.
Şey' olur.
Şey ne ki?
Kim ki?
Kimse mi?
Kimsesin.
