‘Ben burdayım’
1 hafta sonra yoktu
Kimse burada değil ki zaten.
Herkes başka bir yaşantıda, herkes bambaşka bir hikayede.
Biliyorum işte.
Kalmıyorum.
Güvenmiyorum.
Başka hikayelerde yaşayan insanların benim hikayemde olamayacağını öğrendim.
Öyle ki hallerini ezberledim .
Herkes yaş akıtıyor gözünden
Kimisi nehir gibi kimisi 2 damla .
Ama sözler aynı
Bakışlar aynı
O bakışlarla kalış olmuyor.
Kendimden biliyorum
Öyle baktığım yerde ben hiç kalmadım.
Hikayeme dahil olmak isteyen elbet oldu, onlar öyle bakmadı.
Ama hikayemde de kalmadı işte.
Hikayem de kalmadı gibi sanki.
Olsa olsa deneme olur
Oturur kaldırım taşına bir deli
Konuşur kendisiyle
Onunki ne kadar denemeyse bende o kadar denenmiş olurum belki.
Dener miyim?
Denenirsem belki denerim.
Kalır mıyım?
Iııh kalmam gibi
Anar mıyım
Anmam gibi
Yazar mıyım?
Yazsam gelir miyim ki
Döner miyim?
*
Eksiğim sanırım.
Eksildim yahu
Büyürken eksiliyor sanırsam
Ruh.
Biliyorum işte
Kalmıyorum
Güvenmiyorum
Herkes eksikken bu denli
Herkes ayrıyken
Herkes bambaşka oyunları oynarken perdede
Kalmıyoruz.
Anmıyoruz.
Anılmıyoruz.
Eksildikçe eksiltmekte
Yarım yamalak hikayeler yazmakta,
Yazarlar.
Herkes hikayesinin başrolünde görmek istiyor kendisini.
Başka hikayeleri yarım bırakarak .
İnanır mısınız gerek yok
Bir deli otursun kaldırım taşına
Konuşsun
O deneme yazsın
Bende deneneyim
Bu olabilir istediğim.
İşte Bilmiyorum
Güveniyorum
Kalıyorum
Üçüncü ayın sekizineçeyrek'kala
Deneniyorum
Deniyorum.
